...Ένας καθηγητής γράφει.. *
Τετάρτη
πρωί, λουσμένη στο φως του Οκτωβριάτικου
ήλιου η Θεσσαλονίκη μας, περπατώ στην
γνωστή σε όλους οδό Τσιμισκή της έμπρακτης
απόδειξης της θλιβερής οικονομικής μας
πραγματικότητας και ΞΑΦΝΙΚΑ...
Εκείνος ο
λησμονημένος, φοβερός ήχος των
αεριωθούμενων της Ελληνικής Πολεμικής
Αεροπορίας με αναγκάζει να υψώσω τα
μάτια στον ουρανό και… Ώ
του θαύματος!
Χειροκροτούν
πολλοί, χαμογελούν ακόμη περισσότεροι
και κάποιοι, προχωρημένης ηλικίας,
σκουπίζουν ένα αυθόρμητο δάκρυ…
Περνάνε
οι αεροπόροι μας, αυτοί που θα παρελάσουν
την ερχόμενη Δευτέρα, ανήμερα της 28ης
Οκτωβρίου 2013…
ΟΧΙ,
κανείς σε ολάκερη την υφήλιο ΔΕΝ μπορεί
να μας προσάψει την κατηγορία του
‘πολεμοχαρούς’ λαού!... Είναι, όμως,
ακριβής η κατηγορία ότι είμαστε πολύ,
αθεράπευτα πολύ, συναισθηματικός λαός
που αγαπά τη λευτεριά που θα πεθάνει
για τη λευτεριά που ανάγκασε 73 χρόνια
πριν με εκείνο το βροντερό ΟΧΙ του Ιωάννη
Μεταξά και της Ελλάδος τον μεγάλο
Churchill να κάνει την ιστορική δήλωση:
«Από
δω και πέρα ΔΕΝ θα λέμε ότι οι Έλληνες
πολεμούν σαν ήρωες αλλά ότι οι απανταχού
της γης ΗΡΩΕΣ πολεμούν σαν…Έλληνες!...»
Ομολογώ
ότι τρόμαξαν από τον βροντερό ήχο των μαχητικών της Πολεμικής μας αεροπορίας
μερικοί πιτσιρικάδες, αλλά αφού τους
καθησύχασαν οι μαμάδες και αυτοί
χειροκρότησαν…
Θα
τα χειροκροτήσουμε τα παλληκάρια μας
την ερχόμενη Δευτέρα μετά από 4 χρόνια
ΑΠΟΥΣΙΑΣ!...
*Ο Γιώργος Πιπερόπουλος 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου